Doelen stellen. Het klinkt actief, ambitieus, en soms… overweldigend. Zeker als je, net als ik, leeft met autisme. Ik heb lang gedacht dat doelen vooral iets waren voor mensen die goed tegen verandering kunnen, voor wie plannen maken vanzelf gaat, en voor wie flexibel schakelen een tweede natuur is. Voor mij voelde het vaak als een recept voor teleurstelling.
Toch werk ik met doelen. Juist omdat ik behoefte heb aan richting en structuur. Maar dan wel op mijn manier.
Waarom ik doelen nodig heb
Zonder richting dwarrel ik. Mijn hoofd wil overzicht, een pad, een focus. Doelen geven me die focus. Maar niet de harde, prestatieve variant waarin ik mezelf moet forceren. Mijn doelen zijn zacht. Ze zijn ondersteunend, niet streng. Ze passen in mijn tempo en leven, niet andersom.
Een doel is voor mij geen deadline. Het is een uitnodiging.
Hoe ik mijn doelen vormgeef
Ik stel doelen niet op 1 januari. Of omdat het ‘moet’. Mijn doelen ontstaan vaak na een periode van onrust of reflectie. Dan voel ik dat iets mag verschuiven. Dat ik wil groeien, op een manier die goed voelt.
Wat werkt voor mij:
- Kleine stappen. Mijn doelen zijn bijna altijd op te splitsen in mini-doelen. Geen reuzenstappen, maar kruimelsporen.
- Visueel overzicht. In Notion of op papier zet ik mijn doelen overzichtelijk neer, met kleur of structuur. Dat helpt mijn hoofd tot rust te komen.
- Ruimte voor pauze. Ik plan ook rustmomenten in. Als iets niet lukt, wil ik mild kunnen zijn. Doelen zijn geen meetlat om mezelf te veroordelen.
- Betekenis boven prestatie. Een doel moet ergens over gaan. Iets wat ik belangrijk vind. Anders raakt het me niet. En zonder betekenis verdwijnt de motivatie snel.
Wat ik heb geleerd
Ik heb geleerd dat doelen stellen niet per se groots hoeft te zijn. Een doel kan ook zijn: elke dag even naar buiten. Of: één moment van rust creëren op een drukke dag. Het mag klein zijn. Zolang het past bij wie ik ben.
Ik ben ook aan het leren om mijn doelen bespreekbaar te maken. Niet om ze te verantwoorden, maar om ruimte te geven aan wat er in mij leeft. Als ik een doel deel, ontstaat er soms ook begrip voor wat ik nodig heb.
Doelen met zachtheid
Leven met autisme betekent voor mij: zoeken naar balans tussen structuur en draagkracht. Doelen helpen me daarbij, als ik ze met zachtheid benader. Als ik luister naar mijn tempo. Dan worden het geen eisen, maar steunpilaren.
En dat is precies waar ik het voor doe.
bedankt voor het lezen van deze blog, graag tot een volgende!